Urban Folklore

A deserted intersection in nocturnal Seattle, and on the back, a trumpeter blowing in the dark on the pavement. The content of Thomas Marriott's "Urban Folklore" is less somber than the album cover leads one to suspect. From beginning to end, the quartet provides the American trumpeter with swift, great-sounding straight ahead jazz.

In the fast opener "Apophis," the rhythm section of bassist Eric Revis (known from the Branford Marsalis quartet) and all-around drummer Donald Edwards (the Mingus Big Band, among others) provide infectious swing and a solid basis for Marriot's solo work. The tone of the trumpeter and bandleader is sharp, his playing is evenly controlled throughout, and a no-nonsense attitude speaks through every note.

Swing dominates the nine compositions that comprise "Urban Folklore." The band also convincingly proves its aptitude for funk in "The Tale of Debauchery" and "Locked Up." In particular, Orrin Evans closely drives the uncompromising groove. Although his solos are less compelling, the pianist is in prime form as an accompanist. A highpoint in this regard is the ballad "What Emptiness Can Do," in which Marriott's warm melody, vulnerable but articulate, towers above the lovely, restrained accompaniment of the rhythm section.

Although not all of the compositions on "Urban Folklore" are equally appealing, Marriott's more hard bop-oriented work stands out. The bandleader's peaceful ballads also get the treatment that they deserve, with "Room 547" as an initially somewhat enigmatic, but later beautifully developed pearl. "Washington Generals," with its fat groove and light melody, is a fitting closer to Thomas Marriott's successful new album.

Original text:

Een verlaten kruispunt in het nachtelijke Seattle en op de achterkant een trompettist die op de straattegels het donker in blaast. De inhoud van Thomas Marriotts 'Urban Folklore' is minder duister dan de albumhoes doet vermoeden. Van begin tot eind geeft het kwartet van de Amerikaanse trompettist zichzelf over aan rappe, goed in het gehoor liggende straight ahead jazz.

Op het snelle openingsnummer 'Apophis' zorgt de ritmesectie van contrabassist Eric Revis (bekend van het kwartet van Branford Marsalis) en allround drummer Donald Edwards (onder andere Mingus Big Band) voor aanstekelijke swing en een solide basis voor Marriotts solowerk. De toon van de trompettist en bandleider is scherp, zijn spel is overal even gecontroleerd en uit iedere noot spreekt een houding van no nonsense.

Swing overheerst op de negen composities die 'Urban Folklore' rijk is. De band bewijst echter op 'The Tale of Debauchery' en 'Locked Up' ook goed met funk uit de voeten te kunnen. Vooral Orrin Evans sluit goed aan op de compromisloze groove. Hoewel zijn solo's minder meeslepend zijn, is de pianist als begeleider in bloedvorm. Een hoogtepunt op de plaat is de ballade 'What Emptiness Can Do', waarop Marriotts warme melodie kwetsbaar maar trefzeker boven de fraai ingehouden begeleiding van de ritmesectie uittorent.

Hoewel niet alle composities van 'Urban Folklore' evenzeer aanspreken, komt Marriotts meer hard bop-georiënteerde werk op de plaat goed naar voren. Ook de rustige ballades van de bandleider krijgen de behandeling die ze verdienen, met 'Room 547' als een in het begin wat ontoegankelijk, maar later fraai opbloeiend pareltje. 'Washington Generals' vormt met zijn vette groove en lichte melodie een passende afsluiter van Thomas Marriotts geslaagde nieuwe album.