Primal Existence

Aanvankelijk was het Jesse Dockx die zijn naam aan dit trio verbond, de inmiddels twintigjarige Belgische slagwerker die zijn opleiding aan het Conservatorium van Amsterdam genoot en als een groot belofte geldt. Omgedoopt in Mamutrio, verder bestaand uit landgenoten Piet Verbist (1961) op contrabas en altsaxofonist Lieven Cambré (1968), debuteert het drietal met 'Primal Existence', oeroud bestaan.

Of de albumtitel verwijst naar Verbist (Jef Neve Trio, Zygomatik) en Cambré, twee rotten in het vak die een jongeling onder hun hoede nemen, of refereert aan de rijke jazztraditie der saxofoontrio's zoals die van Lee Konitz en Ornette Coleman, is niet duidelijk. Feit is wel dat Mamutrio deze jazztraditie glansrijk voortzet en van nieuw leven voorziet.

Het gros van de composities komt uit handen van Verbist en Cambré. De stukken variëren van ballades tot swing en van wals tot speelse open stukken met een flinke groove en met ruimte voor gloedvolle improvisaties van het drietal. Vooral altsaxofonist Cambré laat met zangerige, harmonieuze melodielijnen van zich horen. Weliswaar genesteld in de traditie, maar met een openhartig en op de moderne jazz gericht vizier. Interactie viert hoogtij binnen het trio, harmonieus in balans gehouden door het warme en subtiele contrabasspel van Verbist. 

De jonge slagwerker Dockx krijgt volop gelegenheid zich te profileren binnen het gezelschap, onder meer met diens compositie 'To Remember', een eerbetoon aan Toots Thielemans. Zijn voorliefde voor de Amerikaanse traditie en grotere ensembles komen tot uiting in de wijze van begeleiding en soleren; nooit over de top maar wel vol en groots en met een losse swing als basis. Een veelbelovend ingrediënt van dit dynamische saxofoontrio.